caroticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien καρωτικός, karôtikós (« soporifique »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | caroticus | carotică | caroticum | caroticī | caroticae | carotică |
| Vocatif | carotice | carotică | caroticum | caroticī | caroticae | carotică |
| Accusatif | caroticum | caroticăm | caroticum | caroticōs | caroticās | carotică |
| Génitif | caroticī | caroticae | caroticī | caroticōrŭm | caroticārŭm | caroticōrŭm |
| Datif | caroticō | caroticae | caroticō | caroticīs | caroticīs | caroticīs |
| Ablatif | caroticō | caroticā | caroticō | caroticīs | caroticīs | caroticīs |
caroticus \Prononciation ?\
Références
- « caroticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 268)
- « caroticus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage