carnarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de caro (« chair, viande »), avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif carnarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | carnarius | carnariă | carnarium | carnariī | carnariae | carnariă |
| Vocatif | carnarie | carnariă | carnarium | carnariī | carnariae | carnariă |
| Accusatif | carnarium | carnariăm | carnarium | carnariōs | carnariās | carnariă |
| Génitif | carnariī | carnariae | carnariī | carnariōrŭm | carnariārŭm | carnariōrŭm |
| Datif | carnariō | carnariae | carnariō | carnariīs | carnariīs | carnariīs |
| Ablatif | carnariō | carnariā | carnariō | carnariīs | carnariīs | carnariīs |
carnarius \Prononciation ?\ ; première classe
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | carnarius | carnariī |
| Vocatif | carnarie | carnariī |
| Accusatif | carnarium | carnariōs |
| Génitif | carnariī | carnariōrum |
| Datif | carnariō | carnariīs |
| Ablatif | carnariō | carnariīs |
carnarius \Prononciation ?\ masculin ; 2e déclinaison
Références
- « carnarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage