cargueta
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| cargueta \kaɾˈgeto̞\ |
carguetas \kaɾˈgeto̞s\ |
cargueta [kaɾˈgeto̞] (graphie normalisée) féminin
- Petite charge.
- cargueta deis espinglas
- jeu d’enfant (→ voir tèsta-poncha
- Moissine de raisins, bouquet de fruits.
- (Marine) Manœuvre servant à redresser une antenne.
Vocabulaire apparenté par le sens
- 2
- endòrt
- pampanhon
- pinhèla
- trilheta
- visada
Prononciation
- languedocien : [kaɾˈgeto̞]
- provençal maritime et rhodanien : [kaʁˈgeto̞]
Références
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage