carcassar
Étymologie
Verbe
carcassar [kaɾkaˈsa] (graphie normalisée) 1er groupe (voir la conjugaison) transitif et intransitif
- (Construction) Établir la carcasse ou charpente d’un plancher.
- (Dauphinois) Sonner creux, résonner comme un pot fêlé, tousser, cracher avec bruit.
Vocabulaire apparenté par le sens
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| carcassar \kaɾkaˈsa\ | carcassars \kaɾkaˈsas\ | 
carcassar [kaɾkaˈsa] (graphie normalisée) masculin
- Son d’une cloche fêlée.
Vocabulaire apparenté par le sens
Prononciation
- languedocien : [kaɾkaˈsa]
- provençal, dauphinois : [kaʁkaˈsa]
Références
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Jean-Claude Rixte, Jean-Alexandre Cluze, Dictionnaire des dialectes dauphinois anciens et modernes par l’abbé Louis Moutier, IEO-Drôme/ELLUG, Montélimar/Grenoble, 2007
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2