caravirar
Étymologie
Verbe
caravirar [ˌkaɾo̞ˈβiɾa] (graphie normalisée) 1er groupe (voir la conjugaison) transitif et intransitif
- Tordre le visage, défigurer, métamoprhoser.
- Tourner la tête.
- Chavirer, culbuter.
- Tourner casaque, changer de parti.
Variantes dialectales
- charavirar (limousin)
Dérivés
Vocabulaire apparenté par le sens
- 1 : desgaunhar
- 3 : capvirar
- 4 : virar
Prononciation
- occitan moyen (languedocien, gascon...) : [ˌkaɾo̞ˈβiɾa], [kaɾaˈβiɾa]
- provençal (hors niçois) : [ˌkaɾo̞ˈviɾa], [kaɾaˈviɾa]
Références
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage