capitulacion
Étymologie
- Du latin médiéval capitulationem, accusatif de capitulatio.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| capitulacion \kapitylaˈsju\ |
capitulacions \kapitylaˈsjus\ |
capitulacion [kapitylaˈsju] (graphie normalisée) féminin
Apparentés étymologiques
Vocabulaire apparenté par le sens
Prononciation
- languedocien : [kapitylaˈsju]
- languedocien : [kapitylaˈsiw], [kapitylaˈsjew]
- provençal maritime : [kapitylaˈsjẽᵑ]
- provençal rhodanien, niçois : [kapitylaˈsjũᵑ]
Références
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Reinat Toscano, Nouveau Dictionnaire niçois-français, Edicions de l’IEO, París
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2