cantatus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | cantatŭs | cantatūs |
| Vocatif | cantatŭs | cantatūs |
| Accusatif | cantatum | cantatūs |
| Génitif | cantatūs | cantatuum |
| Datif | cantatūi ou cantatū |
cantatibus |
| Ablatif | cantatū | cantatibus |
cantatus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | cantatus | cantată | cantatum | cantatī | cantatae | cantată |
| Vocatif | cantate | cantată | cantatum | cantatī | cantatae | cantată |
| Accusatif | cantatum | cantatăm | cantatum | cantatōs | cantatās | cantată |
| Génitif | cantatī | cantatae | cantatī | cantatōrŭm | cantatārŭm | cantatōrŭm |
| Datif | cantatō | cantatae | cantatō | cantatīs | cantatīs | cantatīs |
| Ablatif | cantatō | cantatā | cantatō | cantatīs | cantatīs | cantatīs |
cantatus \Prononciation ?\
- Participe passé de canto.
Références
- « cantatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage