canorga
: canòrga
Étymologie
- Du latin canonica.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| canorga \kaˈnuɾɣo̞\ |
canorgas \kaˈnuɾɣo̞s\ |
canorga [kaˈnuɾɣo̞] (graphie normalisée) féminin
- (Religion) Chanoinie, communauté canoniale.
- Église collégiale.
la plaça de la Canorga
- la place de la Canourgue, à Montpellier
Variantes dialectales
- canorja (vivarais)
Dérivés
- La Canorga
Vocabulaire apparenté par le sens
- colegiada
Prononciation
- languedocien : [kaˈnuɾɣo̞]
- provençal maritime et rhodanien : [kaˈnuʁgo̞]
Références
Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879 Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage