cançoneta
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| cançoneta \kansuˈneto̞\ |
cançonetas \kansuˈneto̞s\ |
cançoneta [kansuˈneto̞] (graphie normalisée) féminin
- Chansonnette, petite chanson, jolie chanson.
Regalarà
— (Simon Lambert)
Emé sa cançoneta,
Regalarà
Lo monde que i aurà.- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Variantes dialectales
- chançoneta (limousin, dauphinois)
- cançonòta (gascon ?)
Prononciation
- languedocien : [kansuˈneto̞]
- provençal maritime et rhodanien : [kãⁿsuˈneto̞]
Références
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage