camar

Français

Étymologie

De l’arabe قمر, camar lune »)[1].
Le mot se déclinait aussi sous les formes kamar et alcamor.

Nom commun

SingulierPluriel
camar camars
\Prononciation ?\

camar \Prononciation ?\ masculin

  1. (Alchimie) (Désuet) Argent (métal).

Traductions

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Références

Ancien français

Cette entrée est considérée comme une ébauche à compléter en ancien français. Si vous possédez quelques connaissances sur le sujet, vous pouvez les partager en modifiant dès à présent cette page (en cliquant sur le lien « modifier le wikicode »).

Étymologie

→ voir camus[fro 1].

Adjectif

Singulier Pluriel
Masculin camar
\Prononciation ?\
camars
\Prononciation ?\
Féminin camare
\Prononciation ?\
camares
\Prononciation ?\

camar \Prononciation ?\

  1. Camus.
    • Cy n’entrez pas, vous, usuriers chichars,
      Briffaulx, leschars, qui tousjours amassez,
      Grippeminaulx, avalleurs de frimars,
      Courbez, camars, qui en vos coquemars
      De mille marcs jà n’auriez assez.
       (François Rabelais, Gargantua, « LIV », 1535)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Références

  1. Henri Bonnard, « Étude de langue et de style d'un passage de Gargantua, (Édition Pierre Jourda, Garnier 1962, chap. LIV) », dans L’information grammaticale, page 21 [texte intégral].

Indonésien

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

camar \Prononciation ?\

  1. Sterne.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)