calorós
Catalan
Étymologie
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | calorós [Prononciation ?] |
calorosos [Prononciation ?] |
| Féminin | calorosa [Prononciation ?] |
caloroses [Prononciation ?] |
calorós [Prononciation ?]
Dérivés
- calorosament
Vocabulaire apparenté par le sens
Prononciation
- Barcelone (Espagne) : écouter « calorós [Prononciation ?] »
Étymologie
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | calorós \kaluˈɾus\ |
caloroses \kaluˈɾu.zes\ |
| Féminin | calorosa \kaluˈɾu.zo̞\ |
calorosas \kaluˈɾu.zo̞s\ |
calorós \kaluˈɾus\ (graphie normalisée)
Dérivés
- calorosament
Vocabulaire apparenté par le sens
- arderós
- caud
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « calorós [kaluˈɾus] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Loís Alibèrt, Dictionnaire occitan-français selon les parlers languedociens, Institut d’Estudis Occitans, 1997, ISBN 2-85910-069-5
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879