calc
: calç
Étymologie
- Déverbal de calcar.
Nom commun 1
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| calc \Prononciation ?\ |
calques \Prononciation ?\ |
calc [ˈkalk] (graphie normalisée) masculin
Variantes
Vocabulaire apparenté par le sens
Nom commun 2
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| calc \Prononciation ?\ |
calques \Prononciation ?\ |
calc [ˈkalk] (graphie normalisée) masculin
- (Languedocien) Variante de cauc.
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « calc [Prononciation ?] »
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Loís Alibèrt, Dictionnaire occitan-français selon les parlers languedociens, Institut d’Estudis Occitans, 1997, ISBN 2-85910-069-5
- Georges Castellana, Dictionnaire niçois-français, Serre, Nice, 1952
- Pèir Morà, Tot en gascon, Éditions des régionalismes, 2011
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
cealc \Prononciation ?\
Dérivés dans d’autres langues
- Moyen anglais : chalk, schalke