caçairòla
Étymologie
- De caça.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| caçairòla \kasajˈɾɔlo̞\ |
caçairòlas \kasajˈɾɔlo̞s\ |
caçairòla [kasajˈɾɔlo̞] (graphie normalisée) féminin
- Casserole métallique.
caçairòla a estamar !
- cri des étameurs ambulants
passar per la caiçaròla
- passer par les grands remèdes
Pòdes anar, se vòls, lavar tei caçairòlas.
— (Louis Roumieux)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Dau diable anaretz garnir la caçairòla.
— (Félix Peise)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
- Personne sans cervelle.
Variantes
- caçaròla
- caceròla
Dérivés
Vocabulaire apparenté par le sens
- 1
- 2
Prononciation
- languedocien : [kasajˈɾɔlo̞]
- provençal maritime : [kasejˈɾɔlo̞]
- provençal rhodanien : [kasijˈɾɔlo̞], [kasiˈɾɔlo̞]
- niçois : [kasejˈʁɔla]
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
- Reinat Toscano, Nouveau Dictionnaire niçois-français, Edicions de l’IEO, París