cʼhordenn
Forme de nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 | Pluriel 3 | 
|---|---|---|---|---|
| Non muté | kordenn | kerden | kerdin | kordennoù | 
| Adoucissante | gordenn | gerden | gerdin | gordennoù | 
| Spirante | cʼhordenn | cʼherden | cʼherdin | cʼhordennoù | 
cʼhordenn \ˈɣɔr.dɛn\ féminin
- Forme mutée de kordenn par spirantisation (k > cʼh).
- Met allas ! ma cʼhordenn na oa ket hir a-walcʼh ; un ugent troatad, war-dro, a faote dezhi ; hag e kouezhis neuze war ur roc’hell vras, ken rust, ma ’cʼh eas ma fenn don er maen. 
 Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /4, Éditions Al Liamm, 1989, pages 44-45- Mais hélas ! ma corde n’était pas assez longue ; il lui manquait, à peu près, une vingtaine de pieds ; et je tombai alors sur un gros rocher, si violemment que ma tête s’enfonça profondément dans la pierre.
 
 
Notes
- Ne pas confondre avec hordenn.