buzhugenniñ
 : buzhugennin
Étymologie
- Dérivé de buzhugenn (« lombric, ver de terre »), avec le suffixe -iñ.
 
Verbe
| Mutation | Infinitif | 
|---|---|
| Non muté | buzhugenniñ | 
| Adoucissante | vuzhugenniñ | 
| Durcissante | puzhugenniñ | 
buzhugenniñ \by.zyˈɡɛ.nːɪ̃\ intransitif-transitif direct (voir la conjugaison), base verbale buzhugenn-
Variantes
- buzhugennañ
 - buzhugennat
 
Dérivés
- buzhugenner
 - buzhugennerez