bustuarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de bustum (« bucher »), avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif bustuarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | bustuarius | bustuariă | bustuarium | bustuariī | bustuariae | bustuariă |
| Vocatif | bustuarie | bustuariă | bustuarium | bustuariī | bustuariae | bustuariă |
| Accusatif | bustuarium | bustuariăm | bustuarium | bustuariōs | bustuariās | bustuariă |
| Génitif | bustuariī | bustuariae | bustuariī | bustuariōrŭm | bustuariārŭm | bustuariōrŭm |
| Datif | bustuariō | bustuariae | bustuariō | bustuariīs | bustuariīs | bustuariīs |
| Ablatif | bustuariō | bustuariā | bustuariō | bustuariīs | bustuariīs | bustuariīs |
bustuarius \Prononciation ?\ ; première classe
Synonymes
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | bustuarius | bustuariī |
| Vocatif | bustuarie | bustuariī |
| Accusatif | bustuarium | bustuariōs |
| Génitif | bustuariī | bustuariōrum |
| Datif | bustuariō | bustuariīs |
| Ablatif | bustuariō | bustuariīs |
bustuarius \Prononciation ?\ masculin ; 2e déclinaison
- Celui qui brûle les corps.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « bustuarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage