bujać

Du vieux slave bujati, apparenté à buje^[1], au tchèque bujet (« foisonner »).

bujać \bujäʨ̑\ imperfectif (perfectif : bujnąć) (voir la conjugaison)

1. Balancer.
   • Zgasił światło, położył się i patrząc na firanki, którymi bujał wiatr wpadający przez otwarte okno, zasnął jak kamień. — (Bolesław Prus, Lalka)

     …que le vent balançait, etc.

   • Dziecko buja się na huśtawce.

     L’enfant se balance sur la balançoire.

2. Se balancer au vent, flotter au vent.
3. Folâtrer, courir en liberté.
   • …jeździec stracił równowagę, pochylił się i upadł, a wolny rumak bujał już daleko po polu. — (Józef Bohdan Dziekoński, Sędziwój, 1907)

     La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

• Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : bujać. (liste des auteurs et autrices)