bueu

Étymologie

Du latin bovem, accusatif de bos, bovis.

Nom commun

Singulier Pluriel
bueu
\bɥew\
bueus
\bɥews\

bueu \bɥew\ (graphie normalisée) masculin

  1. (Gascon) (Mammalogie) Bœuf, taureau.

Variantes dialectales

Variantes

  • bieu (Chalosse)
  • boèt (Bigorre)
  • büu (Gers)

Références

  • Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
  • Patric Guilhemjoan, Elisa Harrer Diccionnari Occitan / Francés (Gasconha), 3 tòmes (A-D ISBN 978-2-86866-159-3, E-N ISBN 978-2-86866-160-9, O-Z ISBN 978-2-86866-161-6), Per Noste, 2020
  • Nicolau Rei-Bèthvéder, Dictionnaire français-occitan (gascon toulousain) : Dictionnaire de la langue parlée en Nord Comminges, Fezensaguet, Lomagne, Muretain, Savès & Pays toulousain ; Gers - Haute Garonne - Tarn-et-Garonne, Institut d’Estudis Occitans [Institut d’études occitanes], Toulouse, 2004 ISBN 2-85910-338-4 → Consulter en ligne