bourgá
: bourga
Étymologie
- Dérivé de bourga (« sillon »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | bourgá | bourgayá | bourgatá |
| 2e du sing. | bourgal | bourgayal | bourgatal |
| 3e du sing. | bourgar | bourgayar | bourgatar |
| 1re du plur. | bourgat | bourgayat | bourgatat |
| 2e du plur. | bourgac | bourgayac | bourgatac |
| 3e du plur. | bourgad | bourgayad | bourgatad |
| 4e du plur. | bourgav | bourgayav | bourgatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
bourgá \bɔurˈga\ ou \bourˈga\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « bourgá [bourˈga] »
Références
- « bourgá », dans Kotapedia