bondieusarde
Français
Étymologie
- (Date à préciser) Dérivé de bondieusard, avec le suffixe -arde.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| bondieusarde | bondieusardes |
| \bɔ̃.djø.zaʁd\ | |
bondieusarde \bɔ̃.djø.zaʁd\ féminin (pour un homme, on dit : bondieusard)
- (Familier) (Péjoratif) Personne dévote très penchée vers la pratique religieuse ; bigote.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Traductions
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | bondieusard \bɔ̃.djø.zaʁ\ |
bondieusards \bɔ̃.djø.zaʁ\ |
| Féminin | bondieusarde \bɔ̃.djø.zaʁd\ |
bondieusardes \bɔ̃.djø.zaʁd\ |
bondieusarde \bɔ̃.djø.zaʁd\
- Féminin singulier de bondieusard.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Prononciation
- La prononciation \bɔ̃.djø.zaʁd\ rime avec les mots qui finissent en \aʁd\.
- France (Brétigny-sur-Orge) : écouter « bondieusarde [Prononciation ?] »
- Vosges (France) : écouter « bondieusarde [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes