bogé
Étymologie
- Dérivé de boga (« haine, état haineux »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | bogé | bogeyé | bogeté |
| 2e du sing. | bogel | bogeyel | bogetel |
| 3e du sing. | boger | bogeyer | bogeter |
| 1re du plur. | boget | bogeyet | bogetet |
| 2e du plur. | bogec | bogeyec | bogetec |
| 3e du plur. | boged | bogeyed | bogeted |
| 4e du plur. | bogev | bogeyev | bogetev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
bogé \bɔˈgɛ\ ou \boˈge\ ou \boˈgɛ\ ou \bɔˈge\ intransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « bogé [bɔˈgɛ] »
Références
- « bogé », dans Kotapedia