bluźnić

Étymologie

Comme bluzgać éructer, dégoiser »), de bluć vomir »)[1].

Verbe

bluźnić \bluʑ.ɲit͡ɕ\ imperfectif (perfectif : zbluźnić) (voir la conjugaison)

  1. Jurer, blasphémer.
    • Bluźnić przeciwko Bogu.
      Jurer contre Dieu.

Synonymes

Dérivés

  • bluźnierz
    • bluźnierstwo

Prononciation

Références

  1. « bluzgać », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927