blotá
Étymologie
- Dérivé de blot (« aliment »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | blotá | blotayá | blotatá |
| 2e du sing. | blotal | blotayal | blotatal |
| 3e du sing. | blotar | blotayar | blotatar |
| 1re du plur. | blotat | blotayat | blotatat |
| 2e du plur. | blotac | blotayac | blotatac |
| 3e du plur. | blotad | blotayad | blotatad |
| 4e du plur. | blotav | blotayav | blotatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
blotá \blɔˈta\ ou \bloˈta\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « blotá [blɔˈta] »
Références
- « blotá », dans Kotapedia