bliská
Étymologie
- Dérivé de blisk (« chevron, pièce en V »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | bliská | bliskayá | bliskatá | 
| 2e du sing. | bliskal | bliskayal | bliskatal | 
| 3e du sing. | bliskar | bliskayar | bliskatar | 
| 1re du plur. | bliskat | bliskayat | bliskatat | 
| 2e du plur. | bliskac | bliskayac | bliskatac | 
| 3e du plur. | bliskad | bliskayad | bliskatad | 
| 4e du plur. | bliskav | bliskayav | bliskatav | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
- Assujettir avec des chevrons.
Prononciation
- France : écouter « bliská [blisˈka] »
Références
- « bliská », dans Kotapedia