bligá
: bliga
Étymologie
- Dérivé de bliga (« vivre, aliment »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | bligá | bligayá | bligatá |
| 2e du sing. | bligal | bligayal | bligatal |
| 3e du sing. | bligar | bligayar | bligatar |
| 1re du plur. | bligat | bligayat | bligatat |
| 2e du plur. | bligac | bligayac | bligatac |
| 3e du plur. | bligad | bligayad | bligatad |
| 4e du plur. | bligav | bligayav | bligatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « bligá [bliˈga] »
Références
- « bligá », dans Kotapedia