bliá
Étymologie
- Dérivé de bli (« vie »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | bliá | bliayá | bliatá |
| 2e du sing. | blial | bliayal | bliatal |
| 3e du sing. | bliar | bliayar | bliatar |
| 1re du plur. | bliat | bliayat | bliatat |
| 2e du plur. | bliac | bliayac | bliatac |
| 3e du plur. | bliad | bliayad | bliatad |
| 4e du plur. | bliav | bliayav | bliatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « bliá [bliˈa] »
Anagrammes
Références
- « bliá », dans Kotapedia