bjartr
Vieux norrois
Étymologie
Du
proto-germanique
*berhtaz
(«
éclatant
,
brillant
»)
, lui-même issu de l'
indo-européen commun
*bʰerHǵ-
(«
briller
»)
.
Adjectif
bjartr
*
\
Prononciation
?
\
Éclatant
,
vif
.
Dérivés dans d’autres langues
Danois
:
bjært
,
bært
Féroïen
:
bjartur
Islandais
:
bjartur
Norvégien (nynorsk)
:
bjart
Suédois
:
bjärt