bisma
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | bisma | bismmat | 
| Accusatif Génitif | bismma | bismmaid | 
| Illatif | bismii | bismmaide | 
| Locatif | bismmas | bismmain | 
| Comitatif | bismmain | bismmaiguin | 
| Essif | bisman | |
| Avec suffixes possessifs | Singulier | Duel | Pluriel | 
|---|---|---|---|
| 1re personne | bisman | bismame | bismamet | 
| 2e personne | bismat | bismade | bismadet | 
| 3e personne | bismas | bismaska | bismaset | 
bisma /ˈbismɑ/
- (Religion) Évêque.
- 1774:s bođii dánskalaš Markus Frederik Bang bisman Trøndelagii ja Davvi-Norgii. Nu go dat bisma gii álggii su maŋŋil, Johan Christian Schønheyder, de son gáibidii ahte buot oahpahus ja sárdnideapmi galggai dárogillii (dánskkadárrui), ja su dáhtu mielde heaittihuvvui Seminarium Lapponicum. — (skuvla.info)- En 1774, arriva le Danois Markus Frederik Bang comme évêque à Trondeles et dans la Norvège septentrionale. Comme l’évêque qui lui succéda [commença après lui], Johan Christian Schønheyder, il exigea alors que tout enseignement et prédication devaient être en norvégien (norvégien danois), et selon sa volonté le Seminarium Lapponicum fut fermé.
 
 
Dérivés
- bismagoddi — diocèse
- bismaháigir — cigogne épiscopale