bindu
Français
Étymologie
- Du sanskrit बिन्दु, bindu (« point »).
 
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| bindu | bindus | 
| \bin.du\ | |
bindu \bin.du\ masculin singulier
- (Linguistique) (Linguistique) Signe diacritique dans l'écriture indienne dévanagari exprimant une nasalisation, et représenté par un point suscrit.
 
Synonymes
Dérivés
Voir aussi
- bindu sur Wikipédia 
 
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
 
Nom commun
bindu \Prononciation ?\
Espéranto
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe bindi | |
|---|---|
| Volitif | bindu | 
bindu \ˈbin.du\
Prononciation
- Midi de la France (France) : écouter « bindu [Prononciation ?] » (bon niveau)