bilmá
Étymologie
- Dérivé de bilma (« attentat »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | bilmá | bilmayá | bilmatá | 
| 2e du sing. | bilmal | bilmayal | bilmatal | 
| 3e du sing. | bilmar | bilmayar | bilmatar | 
| 1re du plur. | bilmat | bilmayat | bilmatat | 
| 2e du plur. | bilmac | bilmayac | bilmatac | 
| 3e du plur. | bilmad | bilmayad | bilmatad | 
| 4e du plur. | bilmav | bilmayav | bilmatav | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « bilmá [bilˈma] »
Références
- « bilmá », dans Kotapedia