bilkkár
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | bilkkár | bilkkárat |
| Accusatif Génitif |
bilkkára | bilkkáriid |
| Illatif | bilkkárii | bilkkáriidda |
| Locatif | bilkkáris | bilkkáriin |
| Comitatif | bilkkáriin | bilkkáriiguin |
| Essif | bilkkárin | |
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| 1re personne | bilkkáran | bilkkáreame | bilkkáreamet |
| 2e personne | bilkkárat | bilkkáreatte | bilkkáreattet |
| 3e personne | bilkkáris | bilkkáreaskka | bilkkáreaset |
bilkkár /ˈbilkːar/
- Railleur, moqueur, persiffleur.
Beaivváža, mánu, nástiid ja guovsahasaid bilkkár.
— (ovttas.no)- Le moqueur du soleil, de la lune, des étoiles et des aurores boréales.
Apparentés étymologiques
- bilkidit — se moquer, railler