beyá
: beya
Étymologie
- Dérivé de beya (« ruse »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | beyá | beyayá | beyatá |
| 2e du sing. | beyal | beyayal | beyatal |
| 3e du sing. | beyar | beyayar | beyatar |
| 1re du plur. | beyat | beyayat | beyatat |
| 2e du plur. | beyac | beyayac | beyatac |
| 3e du plur. | beyad | beyayad | beyatad |
| 4e du plur. | beyav | beyayav | beyatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
beyá \bɛˈja\ ou \beˈja\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « beyá [bɛˈja] »
Anagrammes
Références
- « beyá », dans Kotapedia