besiege
Allemand
Forme de verbe
besiege \bəˈziːɡə\
Anglais
Étymologie
Verbe
| Temps | Forme |
|---|---|
| Infinitif | to besiege \bɪˈsidʒ\ |
| Présent simple, 3e pers. sing. |
besieges \bɪˈsidʒəz\ |
| Prétérit | besieged \bɪˈsidʒd\ |
| Participe passé | besieged \bɪˈsidʒd\ |
| Participe présent | besieging \bɪˈsidʒ.ɪŋ\ |
| voir conjugaison anglaise | |
to besiege transitif
- (Militaire) Assiéger.