berieseln
Allemand
Étymologie
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich beriesele |
| 2e du sing. | du berieselst | |
| 3e du sing. | er/sie/es berieselt | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich berieselte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich berieselte |
| Impératif | 2e du sing. | beriesel beriesele! |
| 2e du plur. | berieselt! | |
| Participe passé | berieselt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
berieseln \bəˈʁiːzl̩n\ (voir la conjugaison)
Prononciation
- Berlin : écouter « berieseln [bəˈʁiːzl̩n] »