belcá
: belca
Étymologie
- Dérivé de belca (« ensemble, groupe »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | belcá | belcayá | belcatá |
| 2e du sing. | belcal | belcayal | belcatal |
| 3e du sing. | belcar | belcayar | belcatar |
| 1re du plur. | belcat | belcayat | belcatat |
| 2e du plur. | belcac | belcayac | belcatac |
| 3e du plur. | belcad | belcayad | belcatad |
| 4e du plur. | belcav | belcayav | belcatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
belcá \bɛlˈʃa\ ou \belˈʃa\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « belcá [bɛlˈʃa] »
Références
- « belcá », dans Kotapedia