belament
 : bèlament
Étymologie
- (Nom commun) : Dérivé de belar, avec le suffixe -ment.
 - (Adverbe) : Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici..
 
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| belament \be.la.ˈmen\  | 
belaments \be.la.ˈmens\  | 
belament \be.la.ˈmen\ masculin (graphie normalisée)
- (Cris d’animaux) Bêlement (cri du mouton).
 
Synonymes
Adverbe
belament \be.lo̯.ˈmen\ (graphie normalisée)
Paronymes
- bèlament (« bellement »)
 
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
 - (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
 - Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
 - Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
 - [1] Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010