begenn
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Non muté | begenn | begennoù | 
| Adoucissante | vegenn | vegennoù | 
| Durcissante | pegenn | pegennoù | 
begenn \ˈbeː.ɡɛn\ féminin
- Pointe, extrémité.
 - Élite, crème, ce qu’il y a de meilleur.
Brudetocʼh a se e vefe cʼhoazh hor stal, ken darempredet koulskoude, evel ma welit, gant ar vegenn eus tud Pariz.
— (Yeun ar Gow, Morian ar Gontez, in Kontadennoù Kernev - Levrenn 2, Al Liamm, 1998, page 37)- Notre établissement serait encore plus réputé, tellement fréquenté cependant, comme vous voyez, par l’élite des Parisiens.
 
 
Dérivés
- begennañ
 - begennet
 - debriñ ar vegenn kent an dreujenn
 - eus ar vegenn
 
Notes
- Ne pas confondre avec begen.
 
Références
- Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 72b