beç
Catalan
Étymologie
- 1314. Du latin *bettius [1].
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| beç \Prononciation ?\ |
beços \Prononciation ?\ |
beç \Prononciation ?\ masculin
- (Botanique) Betula pendula, bouleau verruqueux.
Synonymes
Références
- [1] : Gran Diccionari de la llengua catalana, 1999 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Du latin *bettius.
Nom commun
beç [ˈbes] masculin (pluriel : beces) (graphie normalisée)
- (Botanique) Bouleau.
Dérivés
Synonymes
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Gui Benoèt, Las plantas, lexic, IEO edicions, 2008, ISBN 978-2-85910-453-5