bankrotować

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe

bankrotować \ban.kʀɔ.to.u̯ač\ imperfectif intransitif

  1. Faire banqueroute, faire faillite.

Conjugaison

Conjugaison du verbe bankrotować 
PRÉSENT Singulier Duel Pluriel
1re personne bankrotuju bankrotujemoj bankrotujemy
2e personne bankrotuješ bankrotujetej
bankrotujetaj		 bankrotujeće
3e personne bankrotuje bankrotujetej
bankrotujetaj		 bankrotuja
bankrotuju
PRÉTÉRIT Singulier Duel Pluriel
1re personne bankrotowach bankrotowachmoj bankrotowachmy
2e personne bankrotowaše bankrotowaštej bankrotowašće
3e personne bankrotowaše bankrotowaštej bankrotowachu
IMPÉRATIF Singulier Duel Pluriel
1re personne - bankrotujmoj bankrotujmy
2e personne bankrotuj bankrotujtej
bankrotujtaj		 bankrotujće
3e personne bankrotuj
njech bankrotuje		 bankrotujtej
bankrotujtaj		 bankrotuju
njech bankrotuja
PASSÉ Singulier Duel Pluriel
masculin bankrotował bankrotowałoj bankrotowali
féminin bankrotowała bankrotowałe
neutre bankrotowało
TRANSGRESSIF Présent I : bankrotujo
Présent II : bankrotujcy
Passé : bankrotowawši
PARTICIPE PRÉSENT bankrotowacy
PARTICIPE PASSÉ bankrotowany
SUBSTANTIF VERBAL bankrotowanje
Déclinaison du participe présent
CAS Singulier Duel Pluriel
masculin neutre féminin masculin neutre féminin masculin neutre féminin
NOMINATIF bankrotowacy bankrotowace bankrotowaca bankrotowacaj bankrotowacej bankrotowacy bankrotowace
GÉNITIF bankrotowaceho bankrotowaceje bankrotowaceju bankrotowacych
DATIF bankrotowacemu bankrotowacej bankrotowacymaj bankrotowacym
ACCUSATIF Nom. ou Gén. bankrotowace bankrotowacu Nom. ou Gén. Nom. ou Gén.
INSTRUMENTAL bankrotowacym bankrotowacej bankrotowacymaj bankrotowacymi
LOCATIF bankrotowacym bankrotowacej bankrotowacymaj bankrotowacych
Déclinaison du participe passé
CAS Singulier Duel Pluriel
masculin neutre féminin masculin neutre féminin masculin neutre féminin
NOMINATIF bankrotowany bankrotowane bankrotowana bankrotowanaj bankrotowanej bankrotowany bankrotowane
GÉNITIF bankrotowaneho bankrotowaneje bankrotowaneju bankrotowanych
DATIF bankrotowanemu bankrotowanej bankrotowanymaj bankrotowanym
ACCUSATIF Nom. ou Gén. bankrotowane bankrotowanu Nom. ou Gén. Nom. ou Gén.
INSTRUMENTAL bankrotowanym bankrotowanej bankrotowanymaj bankrotowanymi
LOCATIF bankrotowanym bankrotowanej bankrotowanymaj bankrotowanych
Déclinaison du substantif verbal
CAS Singulier Duel Pluriel
NOMINATIF bankrotowanje bankrotowani bankrotowanja
GÉNITIF bankrotowanja bankrotowanjow bankrotowanjow
DATIF bankrotowanju bankrotowanjomaj bankrotowanjam
ACCUSATIF bankrotowanje bankrotowani bankrotowanja
INSTRUMENTAL bankrotowanjom bankrotowanjomaj bankrotowanjemi
LOCATIF bankrotowanju bankrotowanjomaj bankrotowanjach
Cet article est issu de Wiktionnaire. Sauf mention contraire, le texte est disponible sous Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.