bankier
: Bankier
Étymologie
- De l’italien banchiere.
Nom commun
bankier \Prononciation ?\
Néerlandais
Étymologie
- De l’italien banchiere.
Nom commun
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nom | bankier | bankiers |
| Diminutif | bankiertje | bankiertjes |
bankier \bɑŋˈkiːr\
Synonymes
Dérivés
Forme de verbe
bankier \bɑŋˈkiːr\
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,2 % des Flamands,
- 99,3 % des Néerlandais.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « bankier [Prononciation ?] »
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]
Étymologie
- Du français banquier ou de l’allemand Banquier.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | bankier | bankierzy |
| Vocatif | bankierze | bankierzy |
| Accusatif | bankiera | bankierów |
| Génitif | bankiera | bankierów |
| Locatif | bankierze | bankierach |
| Datif | bankierowi | bankierom |
| Instrumental | bankierem | bankierami |
bankier \ˈbaŋ.kjɛr\ masculin animé (pour une femme, on dit : bankierka)
Dérivés
- bankierowa (« épouse d’un banquier »)
- bankierówna (« fille d’un banquier ») (Rare)