baneta
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| baneta \ba.ˈne.to̞\ |
banetas \ba.ˈne.to̞s\ |
baneta \ba.ˈne.to̞\ (graphie normalisée) féminin
Forme d’adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | banet \ba.ˈnet\ |
banets \ba.ˈnet͡s\ |
| Féminin | baneta \ba.ˈne.to̞\ |
banetas \ba.ˈne.to̞s\ |
baneta \ba.ˈne.to̞\ (graphie normalisée)
- Féminin singulier de banet.
Prononciation
- languedocien : [baˈneto̞]
- rouergat : [bɔˈneto̞]
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
- Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Aimé Vayssier, Dictionnaire patois-français du département de l’Aveyron, [1879] 2002, ISBN 2-7348-0750-5, Éditions Jean Laffite → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage