banaleg

Voir aussi : Banaleg

Étymologie

Dérivé de banal genêts »), avec le suffixe -eg, du moyen breton balaznec[1][2].

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel 1 Pluriel 2 Pluriel 3
Non muté banaleg banaleier banalegi banalegoù
Adoucissante vanaleg vanaleier vanalegi vanalegoù
Durcissante panaleg panaleier panalegi panalegoù

banaleg \bã.ˈnɑː.lek\ féminin

  1. (Écologie) Genêtaie, genétière, genêtière, ginestaie.
    • Kas ar saout d’ar valaneg.  (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - Troisième partie - Le style populaire, 1974, page 212)
      Mène les vaches à la genêtière.
    • Mont a raent a-hed ar valaneg en ur furchañ a daolioù baionetez a-gleiz hag a zehou.  (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 71)
      Ils avançaient le long de la genêtaie en fouillant à coups de baïonnette à gauche et à droite.

Variantes

  • balaneg

Références

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 89b