balumá
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | balumá | balumayá | balumatá |
| 2e du sing. | balumal | balumayal | balumatal |
| 3e du sing. | balumar | balumayar | balumatar |
| 1re du plur. | balumat | balumayat | balumatat |
| 2e du plur. | balumac | balumayac | balumatac |
| 3e du plur. | balumad | balumayad | balumatad |
| 4e du plur. | balumav | balumayav | balumatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
balumá \baluˈma\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « balumá [baluˈma] »
Références
- « balumá », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.