bafelá
Étymologie
- Dérivé de bafela (« testament »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | bafelá | bafelayá | bafelatá |
| 2e du sing. | bafelal | bafelayal | bafelatal |
| 3e du sing. | bafelar | bafelayar | bafelatar |
| 1re du plur. | bafelat | bafelayat | bafelatat |
| 2e du plur. | bafelac | bafelayac | bafelatac |
| 3e du plur. | bafelad | bafelayad | bafelatad |
| 4e du plur. | bafelav | bafelayav | bafelatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
bafelá \bafɛˈla\ ou \bafeˈla\ intransitif
Prononciation
- France : écouter « bafelá [bafɛˈla] »
Références
- « bafelá », dans Kotapedia