avarú
Étymologie
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | avarú | avaruyú | avarutú |
| 2e du sing. | avarul | avaruyul | avarutul |
| 3e du sing. | avarur | avaruyur | avarutur |
| 1re du plur. | avarut | avaruyut | avarutut |
| 2e du plur. | avaruc | avaruyuc | avarutuc |
| 3e du plur. | avarud | avaruyud | avarutud |
| 4e du plur. | avaruv | avaruyuv | avarutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
avarú \avaˈru\ intransitif
Prononciation
- France : écouter « avarú [ava'ru] »
Références
- Staren Fetcey, Verbe -arú et verbes composés, novembre 2017, 8 pages