aultá
Étymologie
- Dérivé de ault (« queue »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | aultá | aultayá | aultatá |
| 2e du sing. | aultal | aultayal | aultatal |
| 3e du sing. | aultar | aultayar | aultatar |
| 1re du plur. | aultat | aultayat | aultatat |
| 2e du plur. | aultac | aultayac | aultatac |
| 3e du plur. | aultad | aultayad | aultatad |
| 4e du plur. | aultav | aultayav | aultatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « aultá [aulˈta] »
Références
- « aultá », dans Kotapedia