auguratus
Latin
Étymologie
- Dérivé de augur, avec le suffixe -atus, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | auguratŭs | auguratūs |
| Vocatif | auguratŭs | auguratūs |
| Accusatif | auguratum | auguratūs |
| Génitif | auguratūs | auguratuum |
| Datif | auguratūi ou auguratū |
auguratibus |
| Ablatif | auguratū | auguratibus |
auguratus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | auguratus | augurată | auguratum | auguratī | auguratae | augurată |
| Vocatif | augurate | augurată | auguratum | auguratī | auguratae | augurată |
| Accusatif | auguratum | auguratăm | auguratum | auguratōs | auguratās | augurată |
| Génitif | auguratī | auguratae | auguratī | auguratōrŭm | auguratārŭm | auguratōrŭm |
| Datif | auguratō | auguratae | auguratō | auguratīs | auguratīs | auguratīs |
| Ablatif | auguratō | auguratā | auguratō | auguratīs | auguratīs | auguratīs |
auguratus \Prononciation ?\
- Participe passé de auguro.
Références
- « auguratus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage