arrogans
Français
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| arrogant | arrogans |
| \a.ʁɔ.ɡɑ̃\ | |
arrogans \a.ʁɔ.ɡɑ̃\
- (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Ancien masculin pluriel de arrogant (on écrit maintenant arrogants)
Ce même courage les rendait arrogans et opiniâtres ; ils se laissaient facilement entraîner au caprice ou au ressentiment, et leurs priviléges étaient souvent violés par les dévotes infidélités du clergé et du gouvernement.
— (Edward Gibbon, Histoire de la décadence et de la chute de l'Empire romain, tome 11, 1819, p. 21)
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | arrogans | arrogans | arrogans | arrogantēs | arrogantēs | arrogantia |
| Vocatif | arrogans | arrogans | arrogans | arrogantēs | arrogantēs | arrogantia |
| Accusatif | arrogantem | arrogantem | arrogans | arrogantēs | arrogantēs | arrogantia |
| Génitif | arrogantis | arrogantis | arrogantis | arrogantium | arrogantium | arrogantium |
| Datif | arrogantī | arrogantī | arrogantī | arrogantibus | arrogantibus | arrogantibus |
| Ablatif | arrogantī | arrogantī | arrogantī | arrogantibus | arrogantibus | arrogantibus |
arrogans \Prononciation ?\
- Participe présent de arrogo.
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Commun | Indéfini | Défini |
|---|---|---|
| Indénombrable | arrogans | arrogansen |
arrogans \Prononciation ?\ commun