arrimes
: arrimés
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe arrimer | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| tu arrimes | ||
| Subjonctif | Présent | |
| que tu arrimes | ||
arrimes \a.ʁim\
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe arrimar | ||
|---|---|---|
| Subjonctif | Présent | |
| que (tú) arrimes | ||
arrimes \aˈri.mes\
- Deuxième personne du singulier (tú) du présent du subjonctif de arrimar.
Prononciation
- Madrid : \aˈri.mes\
- Séville : \aˈri.meh\
- Mexico, Bogota : \aˈri.m(e)s\
- Santiago du Chili, Caracas : \aˈri.meh\
- Montevideo, Buenos Aires : \aˈri.mes\
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe arrimar | ||
|---|---|---|
| Subjonctif | Présent | |
| que tu arrimes | ||
arrimes \ɐ.ˈʀi.mɨʃ\ (Lisbonne) \a.ˈxi.mis\ (São Paulo)
- Deuxième personne du singulier du présent du subjonctif de arrimar.