arrelotgèra
Étymologie
- Bâti à partir de arrelòtge (« horloge ») avec le suffixe -èra.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| arrelotgèra \arreluˈd͡ʒɛɾɔ\ |
arrelotgèras \arreluˈd͡ʒɛɾɔs\ |
arrelotgèra [arreluˈd͡ʒɛɾɔ] féminin (pour un homme on dit : arrelotgèr) (graphie normalisée)
- (Gascon) Horlogère.
Variantes dialectales
- relotgèra (gascon)
- relotgiera (limousin) (provençal) (vivaro-alpin)
- relotgièra (lengadocian)
Synonymes
- pendulèra (gascon)
Références
- Miquèu Grosclaude, Gilabèrt Nariòo, Patric Guilhemjoan, Dictionnaire Français / Occitan (gascon), Per Noste, 2007